Elk jaar, rond 11 november, organiseren onze Italiaanse vrienden een uitzonderlijke tentoonstelling gewijd aan passeriformes. “De Hornemanni Middle European Club is een technische club die Hornemanni Frankrijk inspireerde om de droom van internationale ontwikkeling na te streven van de overleden oprichter, Paolo Gregorutti, een wereldberoemde fokker en keurmeester. In samenwerking met Hornemanni Italië, gaat Hornemanni Frankrijk verder met dezelfde doelstellingen: Het helpen van fokkers in de specialiteit door het delen van kennis, ervaring en expertise.
Fotobank: Guy Doumergue en Jean-Michel Eytorff
Mannetje Roodkop Goudvink(Pyrrhula erythrocephala ) voor het eerst bij mijn weten tentoongesteld. Een soort die nog nooit eerder op een boerderij is gezien.
Vrouwtje Roodkopvink(Pyrrhula erythrocephala )
Elk jaar worden er tussen de 1400 en 1800 vogels tentoongesteld. Veel soorten worden nooit tentoongesteld in Frankrijk. De jurering vindt plaats op zaterdagochtend en de show is open voor het publiek op zaterdagmiddag en zondag. Omdat de vogels op vrijdag worden gehuisvest, blijven ze niet lang in hun showkooien, wat bijzonder positief is voor hun welzijn en voor het beperken van stress.
De organisatie is perfect. Iedereen weet wat hij moet doen. Ik had het geluk om een jaar geleden gevraagd te worden om deze tentoonstelling te jureren, wat een geweldig moment was!
De Europese fauna is grotendeels vertegenwoordigd, maar niet exclusief. Hier afgebeeld is een stam van mannelijke Venezolaanse rode sijzen (Spinus cucullatus – Red Siskin)
De hal is prachtig en erg licht. Door de gangpaden kunnen de vele bezoekers zich gemakkelijk verplaatsen.
De goudvinken (Pyrrhula pyrrhula – Eurasian Bullfinch) waren goed vertegenwoordigd. De beste vogels zullen een paar maanden later meedingen naar de wereldtitel COM.
Het was in Udine dat de eerste Alder Tarin (Spinus spinus – Euraziatische Sijs) werd tentoongesteld door Paolo Gregorutti. Sindsdien hebben Clubfokkers de mutatie overgenomen en hersteld. Hier afgebeeld is een vrouwtjesagaat, een geslachtsgebonden recessieve mutatie.
Alle kleurmutaties die voorkomen bij de elzenhouten tarin (Spinus spinus – Euraziatische sijs) zijn over het algemeen vertegenwoordigd. Een ideale locatie voor technische bijeenkomsten op hoog niveau.
Met de ontdekking van agaat lag het voor de hand dat de Isabelle-mutatie vroeg of laat zou verschijnen. En dat is nu gebeurd. Hier is een vrouwelijke Isabelle afgebeeld, een geslachtsgebonden recessieve eigenschap. Isabelle is verkregen door open kruising met een Brown Agate dubbel drager mannetje. Bruin en Agaat zijn beide geslachtsgebonden en recessieve factoren.
Veel liefhebbers van voorouderlijke wilde dieren exposeren in Udine. Hier zie je een prachtige stam van vrouwelijke elzensingels (Spinus spinus – Eurasian Siskin)
De Topaas factor is ook gecombineerd met de echte Agaat factor. De Topaze factor is autosomaal recessief. Afgebeeld is een Agate Topaze teef.
Een soort die meestal alleen op buitenlandse topshows te zien is: de Dennenpage (Pinicola enucleator)
De european distelvink (Carduelis carduelis) en zijn ondersoorten, waaronder de ondersoort major (Carduelis carduelis frigoris), worden getoond in hun voorouderlijke kleuren en in een aantal kleurmutaties
Deze vogel, een mannelijke groenvink (Carduelis chloris) met de Isabelle-geelbekmutatie, een combinatie van de geslachtsgebonden recessieve Isabelle-factor en de autosomaal recessieve geelbekfactor, tentoongesteld door een Kroatische kweker, werd als beste van de show beoordeeld in de groenvinkcategorie. Een mutatie die ik heel goed ken omdat hij voor het eerst in mijn kennel geboren werd. Na 10 jaar werken aan deze mutatie door middel van selectie en het vastzetten op alle bestaande mutaties in de Europese Groenvink, was het een genoegen om te zien dat het vertegenwoordigd was in Udine!
Een niet te missen soort op de Hornemanni Show: de gewone roodpoll (Acanthis hornemanni – Arctic Redpoll)
Merels en lijsters zijn goed vertegenwoordigd in Udine. Sommige “exotische” soorten zijn zeldzaam in de broedtijd.
Exotische” groenvinken zijn ook te bewonderen. Hier op de foto een Oustalet groenvink (Chloris ambigua – Zwartkop groenvink)
Om dit bescheiden verslag af te sluiten, wil ik u eraan herinneren dat u elk jaar in november een reis naar Noord-Italië kunt maken, op slechts enkele tientallen kilometers van Venetië, om een aangenaam weekend door te brengen met het bewonderen van de soorten die u fascineren!